De voormalige Volle Raadzaal in het gebouw van de Raad van State stamt uit 1922 en is ontworpen door de architect Gustav Cornelis Bremer. De ruimte is van vloer tot plafond als een Gesamtkunstwerk ontworpen in art deco stijl. Dat wil zeggen dat alle onderdelen, aard- & nagelvast én het roerende goederen, in een samenhangend geheel zijn bedacht. De historische aankleding van kleden, meubilair, gordijnen en lampen zijn weliswaar uit de zaal verwijderd maar wel bewaard gebleven.

Zoals op veel plekken aan het Binnenhof krijgen vertrekken steeds een andere functie. Zo was deze zaal na de restauratie van het Binnenhof in 1879-1883 tot 1922 in gebruik als archief en werd de zaal in 1995-1996 verbouwd tot kantoorruimtes. Toen werd namelijk een nieuwe Volle Raadzaal, ontworpen door architect Pi de Bruin elders in het pand, in gebruik genomen.

Bij de voorbereidingen voor de huidige renovatie bleek dat ondanks alle aanpassingen en eerder invasief onderzoek onder de vloer, het historisch interieur van de zaal grotendeels intact is. Daarom is besloten de voormalige Volle Raadzaal in zijn oude functie te herstellen; vergaderzaal. De parketvloer is het eerste aan de beurt. Later worden de betimmeringen met boekenkasten en ingebouwde klok, de haardpartijen en het plafond aangepakt.

Om onder de Volle Raadzaal archeologisch onderzoek naar de fundering van het gebouw te doen, wordt de vloer nu verwijderd. In de ruimte is het klimaat dan niet meer te beheersen. Daarom wordt het gehele interieur uitgenomen. Samen met interieurrestaurator Geert van Lammeren is een plan gemaakt voor het herstel van de zaal. Daarvoor zijn alle wanden gefotografeerd en op tekening gezet. Door de tekening over de foto te leggen is precies te zien waar een onderdeel zit. De werkvoorbereider bracht de vloer in detail in beeld. Ze maakte in autocad een tekening van de vloer, waarvoor ze alle onderdelen met de hand heeft gemeten en geteld in de zaal zelf.

De vloer is ingedeeld in vijf vlakken, die zijn onderverdeeld in kleinere vlakken. De parketvloer is gemaakt van verschillende houtsoorten waaronder eikenhout en het donkere jatobahout. Ieder vak is net een beetje anders dan de anderen en dus uniek. Daarbinnen zijn tegels/vierkanten van 40 x 40 centimeter te onderscheiden en er is een speciale randafwerking. Er is een nummeringssysteem bedacht om ieder onderdeel een eigen code te geven, bijvoorbeeld vak 3, tegel 16, onderdeel 4 c. De codering in autocad correspondeert met de stickers op alle onderdelen en de kisten waarin de onderdelen worden opgeslagen.

Op de overzichtstekening is goed te zien hoe de vloer in elkaar zit. Ook worden eerdere ingrepen zichtbaar. In de jaren 90 van de vorige eeuw is een deel van de vloer eruit geweest. Bij het terugplaatsen zijn onderdelen verzaagd om de zaak weer passend te krijgen. De oorspronkelijk maatvoering is 8 centimeter breed, maar er zijn ook plankjes van 7,5 centimeter breed in het teruggeplaatste deel. Later zijn op twee plekken vloervlakken van circa 1 bij 1 meter verloren gegaan.

Timmerlieden Peter en Julius demonteren de parketvloer. Daarvoor hebben ze alle onderdelen gestickerd en voorzien van codes die corresponderen met de tekeningen. Met behulp van lange op maatgemaakte wiggen tikken ze voorzichtig de parketplankjes los zodat ze niet breken. De plankjes zijn allemaal gelijmd en genageld en dus dat is een lastige klus die vraagt om het nodige geduld en precisie. Nadat alle parketdelen zijn gedemonteerd worden ze ontdaan van lijmresten en schades worden hersteld. De onderdelen worden in kratten opgeslagen en bewaard om hem na alle werkzaamheden onder de vloer weer terug te plaatsen.  In een aflevering van de documentaireserie ‘Ondertussen aan de Hofvijver’ leggen Peter en Julius de werkwijze uit en geven ze een kleine demonstratie (op 18:30):

Ondertussen aan de Hofvijver, aflevering 2, 27 mei 2022

Het Burgy-team bestaat Menno, Marcel, Eric, Erwin, Milan, Peter, Julius, Dennis en Coen.

Foto onder: Vergadering van de Raad van State onder voorzitterschap van koningin Juliana (foto Nationaal Archief).